هر نوع البسه و كلا كالایی كه در صنعت نساجی و صنایع وابسته به آن ساخته می شود دارای یك نفوذپذیری برای مواد مختلف می باشد مثل آب، انواع مایعات و محلولها، هوا گرد و غبار كه نفوذ یا عدم نفوذ این مواد از آن می تواند بسته به نوع كاربرد آن مهم باشد.
نفوذ یا عدم نفوذ هوا به كالا از مهمترین آنها می باشد به عنوان مثال در چترهای نجات كمترین نفوذ هوا باعث حصول بیشترین راندمان در پایین آمدن چترباز می شود، در بادگیر ورزشی میزان نفوذ هوا باید به گونه ای باشد كه علاوه بر عدم نفوذ باد به داخل آن همچنین از گرم شدن بیش از حد استفاده كننده از آن جلوگیری كند پس باید مقداری هم هوا را عبور دهد. بنابراین ملاحظه می شود كه نفوذپذیری هوا به كالا مستلزم بررسی های مختلفی می باشد كه در این سمینار به آن پرداخته خواهد شد.
فصل اول: کلیات
1-1- هدف

هدف از این سمینار تعریف كردن مفهوم نفوذپذیری هوا به یك كالای نساجی و ارائه روش یا روشهایی جهت برآورد آن می باشد. بدست آوردن این نفوذپذیری به عنوان مثال در یك بادگیر ورزشی باعث می شود كه سازنده این منسوج بتواند با مقایسه نفوذپذیری هوا در كالای خود با استانداردهای موجود راحتی و راندمان مناسب را برای منسوجی كه می خواهد تولید كند، بوجود آورد. به عنوان مثال میزان

 نفوذ هوای تازه به داخل منسوج و یا بالعكس می تواند باعث تنظیم دمای بدن استفاده كننده از آن لباس شود و آن را در محدوده ایده آل نگاه دارد.

2-1- تعاریف
نفوذپذیری
سرعت جریانی از هواست كه تحت شرایط مشخص بطور عمودی از میان آزمونه می گذرد و این شرایط عبارت است از سطح آزمونه، افت فشار و زمان.
درجه عبور هوا:
عبارت است از سرعت عبور هوا از پارچه كه در اثر ایجاد اختلاف فشار هوا در دو طرف پارچه بوجود می آید.
واحد سنجش عبور هوا
الف- واحد سنجش عبور هوا در سیستم متریك عبارت است از مقدار سانتیمتر مكعب هوایی كه در اثر ایجاد اختلاف فشار هوا در دو طرف پارچه در مدت یك ثانیه از یك سانتیمتر مربع پارچه عبور نماید.
ب- واحد سنجش عبور هوا در سیستم انگلیسی عبارت است از مقدار فوت مكعب هوایی كه از یك فوت مربع پارچه در مدت یك دقیقه در اثر اختلاف فشار هوای معین موجود در دو طرف عبور نماید.

تر شدن بطور برجسته در فرآیندهای نساجی، مانند عملیات آماده سازی، رنگرزی، چاپ و تکمیل و در طراحی منسوجات پزشکی و بهداشتی کاربرد دارد. تئوری تر شدن و انتقال آب در فضای مویینه (wicking) به وسیله kissa توضیح داده شد.
تر شدن جایگزین شدن سطح مشترک لیف – هوا توسط سطح مشترک لیف – مایع می باشد. wicking نتیجه تر شدن خود به خود، در یک سیستم مویینه است. تر شدن الیاف به عنوان شرط لازم برای (wicking) شناخته شده است.
نفوذ مایع در پارچه، به صورت های مختلف قابل بررسی است:
– کمیت و مقدار مایع

– نحوه تماس مایع و پارچه
از لحاظ کمیت و مقدار مایع، فرآیند انتقال آب در ساختار مویینه (wicking) به دو گروه تقسیم می شود:
– wicking از مخزنی که حاوی مقدار زیادی مایع است. به عنوان مثال، قرار گرفتن پارچه به طور کامل در آب که تحت عنوان غوطه وری مطرح می شود و یا قرار گرفتن قسمتی از پارچه به صورت عمودی در مقدار زیادی مایع و بالا آمدن آب در پارچه که تحت عنوان (longitudinal wicking) بیان می شود.
– wicking از مخزنی که حاوی مقدار بسیار کمی مایع است (مانند انتقال آب در ساختار مویینه، زمانی که یک قطره آب بر روی پارچه قرار دارد).
براساس نحوه نفوذ مایع در لیف هریک از دو گروه wicking به چهار مبحث طبقه بندی می شوند:
– انتقال آب در ساختار مویینه «wicking» فقط به علت مویینگی
– انتقال آب در ساختار مویینه، به علت تأثیر همزمان مویینگی و imbibition به وسیله الیاف (پخش در الیاف)
– انتقال آب در ساختار مویینه به دلیل تاثیر همزمان مویینگی و جذب فیزیکی سطح فعال
– انتقال آب در ساختار مویینه زمانی که مویینگی، imbibition در الیاف و جذب فیزیکی سطح فعال همزمان رخ دهد.
تر شدن در فرآیندهای نساجی بسیار اهمیت دارد. مقالات بسیاری در زمینه تر شدن منتشر و آزمایشات گوناگونی انجام شده است. آزمایشات انجام شده شامل اطلاعاتی در مورد تر شدن، جذب، دفع، خاصیت سطح فعال داشتن، انتقال رطوبت و… بوده است. داده هایی که از آزمایشات متفاوت به دست آمده بود، اطلاعات مورد نیاز را فراهم نمی کرد. بعضی از آزمایشات انجام گرفته تئوری تر شدن و (wicking) را با یکدیگر مقایسه می کرد. Harnet و Mehta آزمایشی را مطرح کردند که، توانایی نفوذ آب در ساختار مویینه (wickability) و توانایی تر شدن (wettability) تحت عنوان رفتار داخلی پارچه، نخ و یا لیف، زمانی که در مجاورت مایع قرار می گیرند، تعریف کردند.
نفوذ مایع در پارچه شامل چندین رویداد فیزیکی است:
– تر شدن سطح لیف
– انتقال مایع توسط گروهی از الیاف
– جذب فیزیکی از طریق سطح لیف، نفوذ و پخش مایع به داخل لیف.

:
اخیراً آنتن های هوشمند برای افزایش كارایی سیستمهای رادیویی بی سیم بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. این سیستمهای آنتن شامل تكنیكهای گسترده ای است كه موجب تقویت سیگنال دریافتی، تضعیف همه سیگنالهای تداخلی و افزایش ظرفیت به صورت عمده می شود.

یك آنتن هوشمند متشكل از آرایه آنتن است كه با پردازش سیگنال در حوزه زمان و مكان همراه می شود. به عبارت دیگر، چنین سیستم

ی می تواند به صورت اتوماتیك جهت الگوی تشعشعی را در پاسخ به محیط سیگنال تغییر دهد. این مسئله به طرز شگفت انگیزی مشخصه سیستم بی سیم را بهبود می بخشد. در این پایان نامه بر آنتنهای هوشمند از نوع آرایه های فازی وفقی متمركز می شویم. آنتن های آرایه تطبیقی در حال حاضر پیشرفته ترین سیستم آنتن هوشمند محسوب می شوند با استفاده از الگوریتم پردازش سیگنال جدید، این آنتنها پرتو خود را در هر لحظه، با توجه به موقعیت سیگنال مورد نظر و سیگنال تداخلی، به گونه ای تنظیم می كنند كه عملكرد سیستم بهینه بماند. نحوه شكل گیری پرتو همواره به گونه ایست كه كاربرها با گلبرگ اصلی و تداخل ها با صفرهای نمونه دنبال می شوند بدین ترتیب، دریافت سیگنال حداكثر بوده و تداخل هان به حداقل می رسند.

به عنوان مثال رادارهای آرایه فازی از جدیدترین و پیشرفته ترین نوع رادارهای نظامی و صنعتی می باشد. اساسی ترین تفاوت رادارهای phase array با رادارهای متداول نسل گذشته نحوه اسكن پترن تشعشعی می باشد. در این نوع رادارها با استفاده از بخش Beam former امكان اسكن پترن تشعشعی در هر جهت به صورت الكترونیكی به وجود می آید. اصطلاح Beam forming یا Digital Beam Forming به یك روند پردازش اتلاق می شود كه سیگنالهای آنتن را دریافت و با پردازش بر نمونه برداریهای انجام شده از امواج الكترومغناطیسی در هر المان آرایه ای یك دسته از بیم ها را كه در فضا به صورت متفاوت جهت دار شده اند پراكنده می كند. در اجرای این پروژه فاز مطالعاتی بر اساس شبیه سازی الگوریتم وقتی جهت چرخش بیم بانسبت سیگنال به نویز ثابت می باشد و در نهایت به صورت روشهای پیشنهادی ریاضی و محاسباتی جهت طراحی و اجراء ارائه می باشد.

:
در شبکه های توزیع امروزی، بخصوص با روند رو به رشد خصوصی سازی و رقابتی شدن بازار برق، هدف اولیه شرکتهای توزیع پایین آوردن هزینه های مربوط به بهره برداری، نگهداری، ساخت شبکه خود و همزمان بالا بردن قابلیت اطمینان شبکه و مشترکین می باشد.
یکی از موثرترین روشها برای پاسخگویی به رشد بار و نیز تامین سطح مشخصی از قابلیت اطمینان استفاده از تولیدات پراکنده است.
در طی چند دهه اخیر بخاطر بالا بودن بازده بهره برداری و تشویق سرمایه گذاران، صنعت برق دستخوش تغییرات اساسی از لحاظ مدیریت و مالکیت گردیده است به طوری که برای ایجاد فضای رقابتی مناسب بخشهای مختلف آن از جمله تولید، انتقال و توزیع از هم مستقل گردیده اند.
این تغیر و تحولات از یک طرف و عواملی همچون آلودگی محیط زیست، مشکلات احداث خطوط انتقال جدید و پیشرفت فناوری در زمینه اقتصادی نمودن ساخت واحدهای تولیدی در مقیاس کوچک در مقایسه با واحدهای تولیدی بزرگ از طرف دیگر باعث افزایش استفاده از تولیدات پراکنده که به طور عمده به شبکه های توزیع متصل شده و نیازی به خطوط انتقال ندارند، گردیده است.
تولیدات پراکنده به تولیداتی اطلاق می شود که قابلیت وصل شدن به شبکه توزیع را داشته باشند.
تحقیقات انجام شده توسط مراکز تحقیقاتی همچون EPRI بیانگر استفاده ب یش از 25% انرژ ی الکتریکی تولیدی توسط تولیدات پراکنده تا سال 2010 می باشد.
تولیدات پراکنده دارای انواع مختلفی می باشد که بسته به نوع آن ظرفیت نامی و نیز قیمت آن متفاوت است. توربینهای گازی کوچک با ظرفیت 500 کیلووات تا 20 مگاوات و بازده حدود 25 تا 40 درصد و پیلهای سوختی با ظرفیت حدود 50 کیلووات 3 مگاوات و بازده حدود 45 تا 55 درصد به تدریج در شبکه های توزیع و مصارف صنعتی و تجاری مورد استفاده قرار می گیرند.
سایر تولیدات پراکنده مثل میکروتوربینها، سلولهای خورشیدی و فتوولتائیکها و توربینهای بادی و… هم در حال گسترش هستند.
در شبکه های توزیع شعاعی هنگام طراحی، امکان اتصال یک ژنراتور یا یک مولد در سمت بار در نظر گرفته نشده است. یعنی کل شبکه بعد از پست فوق توزیع یا همان فیدر به عنوان یک مدار غیر فعال در نظر گرفته شده است.
لذا نصب تولیدات پراکنده در سمت بار یا در طول فی در تاثیر قابل توجهی بر توان عبوری، ولتاژ نقاط مختلف و… خواهد داشت. این تاثیرات می تواند در جهت بهبود وضعیت شبکه یا عکس آن باشد. به همین دلیل لازم است قبل ازنصب تولیدات پراکنده تاثیر آن بر روی پروفیل ولتاژ، جریان خطوط، جریان اتصال کوتاه، میزان هارمونیک تزریقی، قابلیت اطمینان و… بررسی گردد.
نصب تولیدات پراکنده، ولتاژ نقاط مختلف را تحت تاثیر قرار می دهد لذا باید حداکثر توان قابل تزریق
توسط واحد تولید پراکنده در یک باس به نحوی تعیین گردد که ولتاژ همه نقاط در محدوده مجاز باشند. نصب تولیدات پراکنده می تواند در باس محل نصب و یا در ابتدای فیدر باعث ایجاد اضافه لتاژ های غیرمجاز شود. لذا باید در هنگام تعیین اندازه تولیدات پراکنده این عامل 

به عنوان یکی از عاملهای محدودکننده در نظر گرفته شود.

بر این اساس با توجه به اینکه جایابی مناسب نیروگاههای تولید پراکنده سبب تاثیر بر شاخصهای عملکردی سیستم توزیع می گردد، لذا در این پروژه اثر جایابی و تغییر قرار گیری این نیروگاهها در باسهای مختلف با در نظر گرفتن میزان کاهش تلفات و تغییر رگولاسیون ولتاژ بررسی می گردد. عدم جایابی بهینه ممکن است به تنهایی سبب بهبود این شاخص ها نگردد حتی گاهی سبب بدتر شدن وضعیت نیز می گردد.
در فصل اول این پایان نامه، به معرفی انواع تولیدات پراکنده و مزایای استفاده از آنها در شبکه توزیع می پردازیم. معرفی کشورهای استفاده کننده از تولیدات پراکنده و حداکثر توان تولی د شده توسط آنها و اندازه های مرسوم مورد استفاده در انواع فناوریهای موجود و معرفی تکنولوژی اتصال از جمله مباحث موجود در این فصل است.
در فصل دوم، تاثیر نیروگاه های پراکنده روی رگولاسیون ولتاژ شبکه توزیع با توجه به پروفیل ولتاژ آن قبل و بعد از قرارگیری نیروگاه تولید پراکنده با استفاده از یک سیستم تست بررسی شده است و همچنین قرارگیری همزمان این منابع و رگولاتورهای ولتاژ و خازن در همان سیستم تست در حالتهای مختلف و نحوه تاثیر گذار ی آن روی پروفیل ولتاژ در این فصل بررسی شده است.
در فصل سوم، تاثیر نیروگاههای تولید پراکنده روی کاهش تلفات شبکه توزیع در سه حالت بار متفاوت را بررسی می کنیم و برای درک بشتر موضوع به مدل سازی سیستم برای تحلیل تلفات توان بر پایه احتمال با بکارگیری یک روش گسسته می پردازیم. بدین منظور از یک فیدر توزیع شعاعی به عنوان سیستم تست استفاده گردیده است.
در فصل چهارم، الگوریتمهای ارائه شده تاکنون جهت جایابی بهینه نیروگاههای تولید پراکنده بررسی می گردد و مزایا و معایب و روش اجرای آنها شرح داده می شود.
در فصل پنجم، الگوریتم پیشنهادی برای جایابی با استفاده از ماتریس ادمیتانس و توان های باس ها معرفی می گردد.
در انتها به شبیه سازی این الگوریتم و بررسی صحت نتایج حاصل با اجرای برنامه پخش بار روی یک سیستم تست 6 باس IEEE با قرارگیری نیروگاه پراکنده در باس های مختلف می پردازیم.

ظرفیت شبکۀ مخابراتی موجود به دلیل محدودیت سوییچ های PSTN به پایان رسیده است. مالکیت نرم افزارها در اختیار تولید کنندگان این سیستم ها است و درخواست برای هر نوع سرویس جدیدی با هزینه زیاد ارتقا نرم افزار و سخت افزار همراه خواهد بود. شبکه نسل آینده NGN با همگرایی خدمات صوتی و داده ای باعث دگرگونی شگرفی در شبکه ها شده است. مودم، فکس و تلفن همراه به وسیله دروازه هایی به شبکه IP متصل می شوند.
شبکه IP به سرعت در حال همه گیر شدن می باشد. هم ارزانتر و هم از سرویسهای قدیمی در کنار سرویس های جدید پشتیبانی می کند. بنابراین جاگزینی بخشی از شبکه PSTN با شبکه IP خصوصی و عمومی موجب ایجاد دروازه هایی برای مهیا کردن ارتباط صدا و فکس و داده بر روی شبکه IP شد. خیلی از بنگاه های اقتصادی شبکه خود را به فرم IP-PBX ارتقا دادند.
مسیر IP بایستی از کیفیت سرویس بالایی برخوردار باشد. تأخیر و تلف و Jitter در بسته موجب آموزش مجدد در مودم می شود. تأخیر باید کمتر از 150ms و تلف بسته کمتر از 1 درصد و Jitter کمتر از 100ms باشد.
از اگوست 2000 تلاش فراوانی جهت انتشار استاندارد مودم بر روی شبکه IP جهت حمل ترافیک مودم های باند صوتی سری V آغاز و در نهایت موجب انتشار استاندارد ITU-T V.150.1 گردید. برخی از پروتکل ها مانند H.323 نیز برای تعامل با MOIP دستخوش تغییراتی شدند.
این پروتکل بر روی سخت افزار دروازه و در مرکز مخابرات قرار می گیرد و ارتباط دو مودم را برقرار می کند. این دو مودم هیچ احساسی از تغییر شرایط ارتباطی نسبت به حالت ابتدایی ارتباط از طریق خط تلفن نخواهند داشت.
این پروژه در واقع به پیاده سازی قسمتی از پروتکل V.150 خواهد پرداخت که ارتباط بین دروازه و شبکه تلفنی را بر قرار می کند. در آنسوی شبکه تلفنی، مودم استانداردی قرار دارد که درخواست تماس با یک مودم دیگر دارد. عملیاتی که در این دروازه صورت می گیرد

 باید به گونه ای باشد که هیچ کدام از دو مودم تصوری از تغییر شرایط نسبت به حالت استاندارد نداشته و ارتباط پایدار بین دو مودم تضمین شود.

در شکل 3 نمایی از دروازه که واسط بین PSTN و IP می باشد، آورده شده است.
در استاندارد MOIP دو گونه دروازه به نام های U-MR و V-MR معتبر است. در نوع U-MR باید مجموعه مشخصی از مدولاسیون های سری V توسط دروازه پشتیبانی شود. در V-MR مدولاسیون با مذاکره با مودم تعیین می شود. این پروتکل تصحیح خطا را نیز پشتیبانی می کند. ضمنا برای فشرده سازی نیز دارای سناریوهای MR1 تا MR4 می باشد. مثلا در MR1 عمل فشرده سازی تنها در مودم ها انجام می شود. در حالی که در MR4 عمل فشرده سازی در هر دو جهت توسط یک دروازه انجام می شود. در پروتکل V.150 سه حالت کاری صوتی و استفاده از کد کننده صوتی و حالت MR وجود دارد. گذر به این حالت ها توسط پروتکل SSE صورت می پذیرد.
در این پروژه بلوک هایی از پروتکل نظیر کاربرد MOIP و SPRT با کد C برنامه نویسی می شود. در قسمت SPRT نیز پیغام های کنترلی وجود دارد که برنامه تولید و آشکار سازی آنها نوشته شده است. در قسمت کاربردی پروتکل نیز روش تشخیص ارتباط و روش رسیدگی به سیگنال Break و مذاکرات فشرده سازی بررسی و برنامه مربوط به هر یک تهیه شده است.